INSPIRATIE

Tips hoe jij met jouw schuldgevoel kunt omgaan

Familiegedoe

Grip op machteloosheid In het woordenboek is de definitie van machteloos: "zonder iets te kunnen doen". Dat is precies wat ik voelde tijdens de tienertijd van mijn kinderen. Alsof je er bij staat en er naar kijkt en het tussen je vingers door glipt. Alsof je “ineens” in een situatie bent belandt met je tiener, zonder dat je dat in de gaten hebt gehad. Waar heb je het gemist. Machteloos , omdat je dacht dat je toch best een leuke en bijdetijdse moeder bent. Je tiener laat merken dat hij of zij dat toch anders vindt. Hij vindt je irritant, bemoeizuchtig en wil al helemaal niet met je gezien worden. Ik voelde me destijds een machteloze toeschouwer als moeder. Wil je daar wat meer over horen én ook weten hoe ik " Grip op machteloosheid " heb gekregen? Luister dan de podcast die voor je klaarstaat op spotify. Je kunt de aflevering hier luisteren. Ook kun je daar aflevering 1 luisteren waar ik mijn collega Esther van Neerven interview over haar eigen Grip op machteloosheid.

Wil jij ook vrijheid en rust ervaren? Met mijn elleboog duw ik de deur van de werkkamer onhandig open, terwijl ik in de ene hand mijn hete thee vastheb, mijn laptop heb ik nogal onhandig vast in mijn andere hand. Ik wil de laptop neerzetten, maar dat lukt niet. Het is één grote warboel op het bureau waar ik vandaag aan wil werken. Snoeren, stapels papieren, beeldschermen, ik zal je de details verder besparen. Het is ook niet mijn eigen werkkamer, ik ben zelf nogal geordend 😀. Ik haal wat onhandige manoeuvres uit om mijn thee ergens neer te zetten, zodat ik mijn laptop niet laat vallen. Ik zucht, waar begin ik met ordenen en dan wel zo dat manlief het morgen weer kan vinden én ik ruimte heb om te werken. Stukje bij beetje haal ik de verschillende snoeren uit de knoop, sorteer de papieren en maak de lege plek even lekker schoon. De stapels liggen nog wel in het zicht, maar liggen niet meer in de weg. De beeldschermen die veel ruimte innemen kan ik zelfs gebruiken bij de verschillende dingen die ik wil uitwerken op mijn laptop. Ik installeer de bureaustoel en pak mijn thee er weer bij. Bah, die is nu koud geworden. Dit tafereel doet me denken aan perioden in mijn leven waar het voelde zoals de bende op het bureau. Waar begin ik met puinruimen, waar is er plek voor mij en mijn verhaal, mijn gevoelens. Ik voelde me met regelmaat tekort schieten zoals nu mijn armen te kort waren om alles vast te houden. Herken je dat in jouw leven? Dat je je rondjes voelt draaien om grip te krijgen op je schuldgevoelens. Dat je je tekort voelt schieten in de rollen die je hebt. Je voelt je als een kop koude thee. Graag ruim ik samen met jou jouw "levensbureau" op. Sorteren, aan de kant leggen, wat in het zicht moet blijven blijft liggen. Ontdekken hoe iets wat veel ruimte in je leven inneemt niet helemaal weg hoeft, maar wel anders ingezet kan worden. Zodat je vrijheid en rust ervaart met dat wat je meemaakt, verlost van schuldgevoel. Leven in vrijheid, op de plek waar jij mag staan. Verlang je daar ook naar? Neem dan contact met me op voor een gratis en vrijblijvend gesprek. Ik gun je ruimte en rust van binnen! Om op te staan en te schitteren! Ik hoor je graag.

Moeder-dochter Ze proest het uit terwijl de ober wegloopt. Ik ook. Had ik toch bijna die hulpvaardige man in zijn gezicht uitgelachen. Hij kon natuurlijk niet weten dat wat hij opsomde aan lekkernijen ons doet gruwelen. Op het moment dat hij het eerste gerecht noemde zag ik haar bruine ogen al lachen. We kennen elkaar zo goed. Mijn dochter en ik, een avondje uit. Dit keer op uitnodiging van haar: “Heb je zin om samen naar dit concert te gaan, mam?” Bijna 10 jaar geleden zaten we ook samen in een restaurant. In een verwarrende, moeilijke periode van ons leven. Ze gaf die avond een inkijkje in haar gevoelens en hebben toen de afspraak gemaakt: wat er de komende jaren ook allemaal zal veranderen, we gaan met regelmaat tijd samen doorbrengen. Als moeder en dochter . Zij en ik. We hebben ons aan de afspraak gehouden. Niet eens bewust omdat we dat hadden afgesproken, maar omdat we dat allebei graag wilden. We willen het nog steeds graag.

“Ga je ergens van weg of ga je ergens naar toe”? De vraag schuurt als ik tijdens een familieopstelling vertel voor welke keuze ik sta. Het schuurt alsof ik met mijn arm langs een stenen muur schraap. Dat je even een schokeffect ervaart. Niet te negeren, want deze vraag legt precies de vinger op mijn zere plek. Namelijk, hoe eerlijk ben ik naar mijzelf? Welk gedrag laat ik zien als ik niet eerlijk ben naar mijzelf. Wat heeft dit voor effect op mijn omgeving, mijn partner, mijn kinderen, familie? Het liefst kauw ik er een poosje op, alle voors en tegen afwegen. Ik hou zo van nadenken, liefst lang en liefst veel😊. De opstelling vraagt vooral voelen, goed en bewust, stevig staan. Dan komt er een eerlijk en oprecht antwoord. Ik ga ergens naar toe! Geen twijfel meer mogelijk. Ik schrik bijna van mijn eigen snelle antwoord. Want dat vraagt actie en nog meer eerlijkheid naar mijzelf toe. Het effect van mijn eigen eerlijkheid op mijn naasten is verbluffend verbindend. Wat is jouw eerlijke antwoord op deze vraag? Zonder al te lang nadenken natuurlijk, hè. Laat het me weten via lize@lizevanveen.nl

"Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd." -Sören Kierkegaard- 

‘Waar kan ik verdwijnen’, flitst het door me heen terwijl ik de man tegen me hoor schreeuwen. ‘Je doet er wel erg makkelijk over! En je moet je man ook leren hoe hij moet parkeren’, roept hij er nog bij.