Rouw en trauma: als verdriet meer is dan alleen verlies.
Wat als je verdriet niet alleen verdriet is?
Wat als je lijf steeds in de overlevingsstand blijft staan?
Rouw is een compleet nieuwe landkaart die je moet leren lezen, waarop oude paden verdwenen zijn en je de weg kwijt bent. Soms is dat verlies zo heftig dat de grond onder je voeten letterlijk wegvalt. Dát is waar rouw en trauma elkaar raken.
Rouw: leren leven met verlies
Rouw gaat over het opnieuw moeten ordenen van je leven na een verlies.
Verlies van een persoon, een relatie, je gezondheid. Of een toekomstbeeld dat plotseling wegvalt.
Trauma: als de wond te groot is
Trauma gaat over het overspoeld raken.
Door een gebeurtenis die té plotseling, té heftig of té pijnlijk is om in dat moment te dragen. Niet voor niets betekent het woord trauma “wond”.
Wanneer rouw en trauma elkaar raken
Sommige verliezen zijn óók nog eens traumatisch.
Denk aan een plotseling overlijden, een ongeluk, een scheiding vol conflict, een brand of overstroming.
In zulke situaties gaat je lichaam in een overlevingsstand. Het verdriet krijgt dan niet de ruimte die het nodig heeft, omdat je systeem vooral bezig is met ‘overleven’.
Je kunt bijvoorbeeld schrikken van plotselinge geluiden, alsof je lijf nog steeds denkt dat het gevaar niet voorbij is.
Rouw en trauma haken dan in elkaar.
Hoe voelt rouw en trauma in je lijf en geest?
Misschien herken je één van deze signalen dat je (nog) in de overlevingsstand staat:
💡 Je loopt steeds opnieuw de film van de gebeurtenis in je hoofd af.
💡 Je hebt moeite met slapen of voelt je constant gespannen.
💡 Je ademhaling stokt zomaar of je hart gaat ineens tekeer.
💡 Je denkt dat je ‘er nu toch wel overheen had moeten zijn’.
💡 Je schaamt je voor je pijn, omdat er ‘toch veel om dankbaar voor is’.
💡 Je hebt het gevoel dat je van een afstand naar jezelf kijkt.
💡 Je ervaart onverklaarbare klachten zoals rugpijn, stramme schouders, strakke kaken, fibromyalgie of migraine.
Dit zijn tekenen dat jouw rouw niet ‘gewoon’ is, maar een extra laag van trauma bevat.
Het is logisch gedrag in een abnormale situatie. Het zegt niets over zwakte, maar alles over de intensiteit van jouw ervaring.
Verdriet laat zich niet wegen
Vaak merk ik dat mensen hun pijn vergelijken met die van anderen. Maar verdriet laat zich niet wegen.
Jouw verlies is uniek, net als de relatie die je had of de betekenis die het voor jou heeft. En als er ook nog traumatische elementen bij komen, is het logisch dat het zwaarder voelt.
Dan hebben je lichaam en ziel meer tijd, zachtheid en steun nodig.
Mijn eigen rouw en trauma
Zelf herken ik dit ook. Ik droeg jarenlang een zware last mee. Onzichtbaar en onbewust.
Letterlijk: mijn rug deed er jaren zeer van. Geen dokter wist wat het was. Pas later ontdekte ik dat het de schaduw van mijn vaders detentieverleden was.
De traumatische gebeurtenissen uit mijn jeugd hadden zich vastgezet in mijn lijf.
De rouw die daarbij hoort, is dat ik dit nooit meer met mijn vader heb kunnen bespreken. Omdat het pas na zijn dood aan het licht kwam.
De rouw om een vader waar ik van hield, maar die ik niet écht bleek te kennen.
Dat besef voelde als een bevrijding én als een nieuwe golf van verdriet.
Eindelijk begreep ik waarom ik me altijd schaamde en liever onzichtbaar wilde zijn.
Het was voor mij een signaal om aan de slag te gaan met rouw en traumaverwerking. Om het leven weer te durven leven.
Mét dat wat ik heb meegemaakt.
Jouw verhaal doet er toe
Ook jouw verhaal, jouw verlies en jouw trauma mogen er zijn. Het erkennen van de zwaarte is geen zwakte, maar juist de eerste stap naar heling.
De kracht zit in jouw kwetsbaarheid.
Ieder verlies is uniek. Jij doet ertoe.
Zo kan ik je begeleiden bij rouw en trauma
Wil je hier meer over weten of zoek je begeleiding in jouw proces?
Stuur me een bericht. Samen creëren we een veilige ruimte waar jouw verhaal gehoord wordt.
Zonder oordeel. Zonder vergelijking.
Zodat jij je lichtpuntjes terugvindt en je leven opnieuw kunt vormgeven.
Mét het verlies dat je meedraagt.
