Wat mijn verjaardag met jouw grenzen te maken heeft...
Vandaag vier ik mijn verjaardag 🎂
Terwijl ik dit blog op mijn verjaardag schrijf, realiseer ik me:
hoeveel verjaardagen ik wel niet “gevierd” heb die helemaal niet waren zoals ik het écht wilde.
Sterker nog: ik wíst niet eens wat ik wilde.
Mijn leven stond jarenlang in de overlevingsstand. Ik was mezelf kwijt.. of misschien zelfs nog nooit écht ontdekt.
Pijn, verdriet, trauma… het had me zo overgenomen (zonder dat ik me dat op dat moment besefte) dat ik mijn verjaardag het liefst wilde overslaan.
😮 In het middelpunt staan... het idee alleen al!
😮 Mensen die zogenaamd “voor mij” kwamen, maar vervolgens met iedereen praatten behalve met mij (want ja, te druk met zorgen voor dat de ander het naar haar zin had..).
😮En dan die overtuiging: “Als ik niet een huis vol vrienden heb, ben ik maar een zielig hoopje mens.”
Jarenlang vierde ik dus mijn verjaardag ver over mijn eigen grenzen heen.
Omdat het verwacht werd. Omdat ik dacht dat ik er anders niet meer bij hoorde of niet goed genoeg was.
Totdat ik een paar jaar geleden 50 jaar werd. Toen heb ik een besluit genomen: voortaan vier ik mijn verjaardag op míjn manier.
Hoe leuk, elk jaar ga ik met mijn (volwassen) kinderen een nachtje of een weekend weg. Quality time.
Dat is voor mij een feestje. En ja, ook voor hen 😊.
We leren elkaar nog beter kennen. We praten over wat moeilijk was en wat we graag anders hadden gewild.
We maken plezier en we maken selfies.
De tijd inhalen kan niet. Dat vraagt rouw: om wat er niet was, maar wel zo gewenst.
Wat ik wél kan, is het naast elkaar laten bestaan. En kiezen hoe ik vanaf nu leef en omga met dat wat er is en hoe het ooit was.
Dit jaar…
Vier ik mijn verjaardag in mijn camper, onderweg. Alleen.
Omdat ik wil ervaren hoe het is om op mijn verjaardag bij en met mezelf te zijn. Juist ook in de periode van rouw en verdriet die we de afgelopen maanden als gezin meemaakte.
In verbondenheid met wie ik nu ben. Verbonden met mijn gezin en de mensen die van betekenis zijn in mijn leven.
Ik hang slingers op. Ik eet taart. Ik zet een verjaardagsliedje aan.
En ik bel met lieve mensen, waaronder mijn kinderen, gewoon omdat ik daar zin in heb.
O ja, en natuurlijk patat vanavond 😎.
Die slingers? Die zijn voor mij ook een symbool.
Ik vier niet alleen mijn verjaardag, maar ook dat ik trouw ben aan mijn eigen keuzes en grenzen.
Wat dit met jouw grenzen te maken heeft
Je herkent het ongetwijfeld:
👀Dat je ja zegt tegen een etentje of verjaardag, terwijl je diep vanbinnen verlangt naar een avondje rust.
👀Dat je lacht om wat er gezegd wordt, terwijl je er in je hart helemaal niet om hoeft te lachen.
👀Dat je over je grens gaat, om de lieve vrede te bewaren of omdat je bang bent “lastig” of niet "goed genoeg" gevonden te worden.
Grenzen stellen is geen egoïsme. Het is trouw zijn aan jezelf.
Juist daardoor ontstaat er meer verbinding. Échte verbinding.
Met jezelf. Met je omgeving. Met je (familie)relaties.
Vier jij mijn verjaardag alsnog mee? 🎉
Nee, je hoeft geen cadeautje te sturen 😉.
Maar ik nodig je wél uit om stil te staan bij deze vraag:
👉 Als jij jouw volgende verjaardag, feestje of een gewone dag helemaal op jouw manier zou invullen – wat zou je dan doen?
Schrijf het op. Zeg het hardop.
✨ Vandaag vier ik mijn leven, mijn keuzes en mijn grenzen.
En ik wens jou hetzelfde: dat je stap voor stap durft te kiezen voor wat jou energie geeft en écht voldoening geeft.
Niet alleen vandaag
Dit soort keuzes maak ik tegenwoordig niet meer alleen op mijn verjaardag.
Het is precies waar ik jou, mooi vrouw, bij begeleid:
* ontdekken wat jouw écht kracht en energie geeft
* rouwen om wat er niet was
* rouwen om wat of wie je zo mist in je leven
* nieuwe manieren vinden om trouw te zijn aan jezelf.
Wil jij dit ook ook ontdekken en jezelf tevoorschijn laten komen? Van harte welkom in mijn
>>praktijk<<.
