Waarom genieten soms zo moeilijk is
Je kijkt er zo naar uit: in de zomer vakantie laat ik alles even los.
Je werk, het vaste ritme, eindeloze verplichtingen. Je gaat er lekker van genieten…
En dan is het zover, en lukt het loslaten helemaal niet. Juist het tegenovergestelde steekt de kop op.
Oude of bekende gevoelens van onrust, verdriet, patronen steken de kop op.
Het frustreert je enorm:
"Waarom lukt het me niet om te genieten?"
Genieten van een zomerse bergwandeling
Afgelopen maand maakte ik een pittige bergwandeling in de Franse Alpen.
Een vervroegde zomervakantie, na intense en verdrietige weken vanwege het overlijden van mijn lieve kleinzoon en moeder.
Ik moest op adem komen.
Ruimte maken voor mezelf – als vrouw, moeder en oma.
Bergwandelingen helpen me altijd los te komen van wat me vasthoudt.
En ondanks mijn hoogtevrees… toch genieten đ.
Daar liepen we dan, manlief en ik.
De berg op. Poeh, wat ging het moeizaam.
Mijn benen verzuurden, mijn rugzak trok aan mijn schouders, mijn hart voelde zwaar.
De rouw zat in mijn hele lijf.
De weg bleef maar stijgen. Elke bocht bracht opnieuw een klim.
“Hoezo genieten?”, dacht ik cynisch. Waarom wilde ik dit in vredesnaam?
Het moment dat alles even stilviel
Tot ik ineens langs een waterval kwam.
Ik zat zo in mijn hoofd, dat ik het ruisen van het water niet eens had opgemerkt!
Het water klaterde wild en krachtig.
En plotseling was daar het besef:
Het leven stroomt ook als ik zelf stilval.
Ik stak mijn handen in het koude water.
Een tinteling ging door mij heen. Dit was zo verfrissend.
En echt... ik
genoot er gewoon even helemaal van.
Genieten ondanks verdriet
Even later, tussen de rotsen en de laatste restjes sneeuw, piepten ook nog eens paarse krokussen omhoog.
Klein, kwetsbaar. Maar ze waren er. En ik kon ze zien.
Ik moest er gewoon van huilen.
Alsof ze me liefdevol herinnerden aan licht in het donker.
Genieten sluit pijn niet uit.
Waarom genieten soms als verraad voelt
Soms houden we genieten tegen.
Onbewust. Uit loyaliteit of schuldgevoel.
Misschien herken je het:
“Als een ander lijdt, mag ik niet gelukkig zijn.”
“Als ik geniet lijkt het of ik iemand vergeet die ik zo liefhad.”
“Ben ik het wel waard om te genieten?”
Genieten kan schuld of angst oproepen.
Geniet van de kleine dingen
- Een onverwachte glimlach van de ander voor jou.
- Een paarse krokus :).
- Een verfrissende ijsthee op een snikhete zomerdag.
đ Wat als jij deze zomer niet moet genieten, maar gewoon mag opmerken wat je raakt?
Zonder oordeel. Zonder druk.
Of zoals Mirjam van der Vegt het zo mooi zegt:
“Rustend in de hangmat van genade.”
Juist in de zomer: ruimte voor jouw verhaal
Ook in de zomer kun je bij me terecht voor een
>>1-op-1 traject<<.
Wanneer de hectiek van het dagelijks leven wegvalt, ontstaat er ruimte voor wat je eerder misschien nog kon wegstoppen.
Ik ben er voor je. Om je te helpen ontrafelen van wat jou vasthoudt.
Zodat jij – in jouw eigen tempo – jezelf kunt toestaan om te
genieten.
Of je nu op reis gaat, in je tuin zit of op je balkon:
Ik wens je een zomer waarin je thuiskomt bij jezelf.
Waarin je geniet van kleine dingen, naast de pijn en verdriet die je voelt.
Thuis
Alsof je een plek bereikt
om je heen kijkt en weet
dat je thuis bent.
Alsof je dit al kende
voor je het zag,
Er geweest was
voor je er zou komen
– Kees Spiering
