“Ik ben zo bang dat ik niet meer kan stoppen met huilen als ik eenmaal begin.”

Je bent zo gewend geraakt aan het onderdrukken van je gevoel dat je bent gaan geloven dat het beter is om niets te voelen dan te veel. Alsof je emotie leren voelen een oncontroleerbare kracht is die je leven overneemt zodra je ze toelaat. Dat je overspoeld wordt en er in blijft. 

Emoties nestelen zich in je lichaam. Als een bal die je onder water probeert te houden. Je drukt en duwt, houdt ‘m krampachtig onder het oppervlak, en het lijkt even te werken. Wat je niet ziet, dat is er niet… toch?

Totdat je getriggerd wordt.

Een opmerking. Een situatie. Een geur. Een herinnering.

Die bal begint te duwen. Steeds harder. Tot de druk onhoudbaar wordt.

Waarom emoties leren voelen je juist sterker maakt

We hebben vaak geleerd dat voelen gevaarlijk is.

"Niet huilen."

"Schouders eronder."

"Kom op, gewoon doorgaan."

“Het gaat toch weer goed, nu…”

Alsof emoties iets zijn om op te lossen of weg te werken. Maar emoties zijn geen fouten in je systeem. Ze zijn signalen. Richtingaanwijzers. Geen zwakte, maar innerlijke wijsheid. Ze vertellen je dat er iets gezien, gehoord of gevoeld wil worden.

En als je ze blijft wegstoppen? Dan gaan ze niet weg.

Ze gaan juist harder schreeuwen. Door middel van je lijf:

👉Die constante druk op je borst.

👉Die keel die regelmatig 'dicht zit', strakke kaken.

👉Buikpijn zonder duidelijke oorzaak.

👉Onverklaarbare vermoeidheid, fibromyalgie-achtige klachten.

👉Een rusteloosheid die je niet kunt verklaren.

Dat zijn geen vage klachten. Dat is jouw lichaam dat roept:

“Hé, ik wil gehoord worden. Sta stil en voel mij”

Primaire en secondaire emoties: het verschil

Els van Steijn legt in haar boek "De Fontein, vind je plek" duidelijk het verschil uit tussen twee soorten emoties.

Primaire emoties komen voort uit een gebeurtenis of een diepe oude wond. Ze zijn rauw, puur en helend als je ze toelaat. Denk aan verdriet bij verlies, woede bij grensoverschrijding, of blijdschap bij iets moois.

Ze willen gevoeld worden. Even maar. En dan ontstaat er rust.

Secondaire emoties ontstaan als een soort deksel op de echte pijn.

Je ergert je, moppert, klaagt of roddelt. Het lucht tijdelijk op, maar lost niets op.

Sterker nog: het leidt je weg van wat er werkelijk speelt.

Hoe Ingeborg met moed haar emoties voelde

Ze kwam bij mij in therapie omdat ze vastliep. Alles onder controle, altijd sterk – maar vanbinnen opgebrand. Ze voelde haar emoties wel, maar durfde er niet aan toe te geven.

Ze was bang dat ze zou verdrinken in haar verdriet. Bang dat als ze écht zou voelen, ze zichzelf zou verliezen.

Haar hart deed letterlijk pijn. Haar keel zat dicht. De knoop in haar buik was hevig.

Stap voor stap, heel voorzichtig, tilden we samen het deksel op. Totdat ze bij haar gevoel kwam.

En ja, ze huilde. Heel hard. Tranen stroomden over haar wangen.

Na slechts enkele (!) minuten... 

Een diepe zucht. Haar ogen helder. Haar gezicht ontspannen.

Ze keek me aan en zei verbaasd:

“Ik leef nog! Jemig… wat bijzonder. Alsof ik eindelijk weer kan ademen.”

Wat er gebeurt als je emoties toelaat

Ingeborg gaf zichzelf toestemming om te voelen. Ze ontdekte dat 

🍀verdriet ruimte maakt voor zachtheid. 

🍀boosheid die er mag zijn, verandert in kracht. 

🍀angst die je durft aan te kijken, minder dreigend wordt.

Emoties nemen minder ruimte in als je ze juist de ruimte geeft.

Je doet recht aan jezelf. Aan het kind in jou dat zich misschien jarenlang niet gezien voelde. Niet gehoord. Niet belangrijk.

Gun jezelf het leren voelen van jouw emoties

Je hoeft het niet alleen te doen. Ik begeleid je stap voor stap in jouw tempo, jij hebt de regie. 

Zodat je weer in je kracht komt. Zodat je lichamelijke klachten afnemen. Zodat jij leeft zoals je bedoeld bent. In jouw eigenheid.

🌻 De zomerperiode is een perfecte timing om in het “zonlicht” te zetten wat je vasthoudt.

Je kunt me hier bereiken.